کد مطلب:301669 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:188
آیه ی تطهیر و نظر رجال تفسیر و حدیث
علما و رجال تفسیر و حدیث پس از بررسی روایات مذكور، همگی متفق القول و هم عقیده اند كه سخن عكرمه اعتبار ندارد، و این استدلال سیاق او برهان صحیحی نیست، بملاحظه ی اینكه ضمایر آیه ی شریفه ی تطهیر همه مذكر است و ضمائر دو آیه ی قبل و بعد آن مؤنث می باشد. بنابراین، سیاق آیه ی تطهیر- كه در وسط آن دو آیه است- عوض شده و تغییر كرده، در نتیجه امكان ندارد كه آیه مربوط به همسران پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بوده باشد؛ [1] و اگر جز آیه ی تطهیر منقبت دیگری در شأن زهرای
اطهر علیهاالسلام نبود، همین یك آیه برهانی است كافی و نشانگر اینكه حضرت صدیقه سلام الله علیها معصومه است، [2] و عصمت از جمله شئون و مناصب ولایت است؛ و ما، غیر «ولی» كه معصوم باشد سراغ نداریم [3] از ابتدای خلقت، از آدم تا آخر، هر كسی
كه معصوم است «ولی» است، یا پیامبر است، یا امام است، و یا صدیق [4] می باشد كه صدیقه سلام الله علیها نیز یكی از آنان است.
[1] ابن حجر هيتمي مي گويد: «اكثر مفسرين معتقدند كه آيه ي تطهير در شأن علي و فاطمه و حسن و حسين نازل شده است بدليل اينكه ضمير در (عنكم) و همچنين در (يطهركم) مذكر است». (الصواعق المحرقه ص 220).
ابوالجارود از زيد بن علي بن حسين نقل مي كند كه فرمود: بعضي از مردم جاهل مي پندارند كه خداوند در آيه ي تطهير، همسران پيامبر را قصد نموده است. اينان دروغ مي گويند، بخدا سوگند كه اگر مراد همسران پيامبر بود خدا مي فرمود:«ليذهب عنكن الرجس و يطهركن تطهيرا» و عبارت بصورت تانيث بيان مي شد نظير عبارت ديگر كه فرمودده است: (و اذكرن ما يتلي في بيوتكن)، (و لاتبرجن) و (لستن كاحد من النساء). (تفسير قمي ج 2/ 168، بحارالانوار ج 35/ 207).
[2] ابن حجر هيتمي مي گويد: «ثم هذه الايه منبع فضائل اهل البيت النبوي لاشتمالها علي غرر من ماثرهم و الاعتناء بشانهم حيث ابتدئت ب(انما) المفيده لحصر ارادته تعالي في امرهم علي اذهاب الرجس الذي هو الاثم او الشك فيما يجب الايمان به عنهم، و تطهيرهم من سائر الاخلاق و الاحوال المذمومه. و سياتي في بعض الطرق تحريمهم علي النار، و هو فائده ذلك التطهير». (الصواعق المحرقه ص 223).
«يعني اين آيه منبع فضائل اهل بيت نبوي است براي اينكه حاوي درخشان ترين مناقب ايشان و شامل توجه به شأن (رفيع) آنان است چرا كه با لفظ (انما) آغاز مي گردد، و (انما) افاده ي حصر اراده ي خداي تعالي را در امر منزه نمودن آنان از رجس مي نمايد، و رجس نيز همان گناه و يا شك به آنچيزهايي است كه ايمان به آنها واجب است. اين آيه همچنين بيانگر اراده ي خداوند در تطهير اهل بيت از جميع خصوصيات اخلاق و احوال مذموم است؛ و اينكه- در بعضي از طرق روايات كه نقل خواهد شد آمده كه- آتش و جهنم بر آنان حرام است همانا فائده ي اين تطهير مي باشد».
[3] يعني هم «ولي» بايد معصوم باشد و هم معصوم الزاما «ولي» است.
[4] مرحوم علامه ي مجلسي درباره ي اينكه حضرت زهرا عليهاالسلام صديقه مي باشند مي گويد: «معني صديقه (كه بر وزن فعيله مي باشد) مبالغه ي در صدق و تصديق است. و مراد آن است كه فاطمه سلام الله عليها به آنچه كه پدرشان پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم از جانب پروردگار مي آوردند كثيرالتصديق بوده اند. حضرت صديقه سلام الله عليها همچنين در اقوالشان نيز صادق بوده اند و با كردار خويش، اقوال خود را تصديق مي نمودند و اين دقيقا به معني عصمت است...». (مرآه العقول ج 5/ 315).